කියන්නට ගුණ කඳ
වචන නැති හින්දා
මුලු සසර පිං දෙතත්
මදි නුඹට අම්මා
ලේ බිංඳුවේ පටන්
රහකර පෙව් හන්දා
දෙපයින් හිටගත්ත
ශක්තියයි අම්මා
එදා බෝසතුන් ළඟ
බණ අහපු හන්දා
කිසිවෙකුට වචනෙකින්
ගැරහුවේ නෑ අම්මා
වැටුණු හැම තැන්හි
රුකුල් දුන් හන්දා
පුරන් වූ කෙත තනිව
අස්වැද්දුවේ අම්මා
නොදුටුව දෙව් ලොව
පැලෙන් දැකි හන්දා
දිව භොජුන් වැළඳුවේ
රසේ දෙවඟන වූ හන්දා
වසන් කර කඳුළැලි
සිනහවෙන් දියකර නින්දා
බුදුන් දැක නිවන් දකීවා
රත්තරන් මගෙ අම්මා
පත්තිනි මෑණියනි සමා වී
වංගියක් පහු වන්නට හැකිවේ ද
බුදු බව හිමි පළමු කත
රත්තරන් මගෙ අම්මා
Dewmini Maheshika..✍️
No comments:
Post a Comment