වසන්තය සොයා..
තබමි
ගැහුනු පය
ඉදිරිය ට
නැත නිමක්
කර්කශ කතර
පමණකි
දුහුවිලි
දරා ගත නොහී
වැසුනු ඇසිපිය
බලමි හැර
අසීරුවෙන්
කාන්තාරයේ සීමා
පෙනෙනා
ඉමක් කොණක්
නැත
ගව් ගණනක
දුරකින් හෝ
සොයමි
සැම අත
දිය බිඳක්
කතරක
කොහි ද
දිය සීරාවන්
සනසා ගමි
සිත
තරවටුවකින්
බැලු බැලු අත
කුණාටු
පමණකි
හඬමි
මහ හඬින්
නැතිය
රූරා වැටෙන්න ට
කදුලකට
පණක්
සනසා ගමි
සිත,
වේලාපත් අපල
සිව් වසරකින්
නිමයි
අත්දුටුවයි
ප්‍රත්‍යක්ෂයි
"වස්තය ඒවි
එසැනින්"
ඉඩෝරය
නැවත් නැවතත්
පවසයි
එවිට රහසින්
අසමි මම
ඔහුගෙන්
සත්‍යයක් ද
සැනෙකින්
පැමිණේවි ද
ඔහු වසන්ත
බලා සිටිමි මම
පැතූ පැතුමන්
ඉටුවන
දිනක් තෙක්
හඬමි
සිනාසෙමි
දුක කියමි
වැළඳගමි
තදින් නුඹව
තුවාල වී
සුන්බුන්
ඉතිරි වූ කැළැල්
වේලී මාවත්
තැනූ
කඳුලැලි
සුළි කුණාටු
හමුවේ
මා අත්හැර ගිය
අහිංසක
සිනා රැල්
වස්සානය
හමුවේ
වාන් දමනා
තෙක්
Dewmini Maheshika..✍️
No comments:
Post a Comment